DZIAŁ METODYCZNY
PROPOZYCJE PRAKTYKA
Komunikacja zawiera kilka aspektów: przekaz werbalny, czyli słowa, których używamy; przekaz niewerbalny, czyli ton głosu, wysokość głosu oraz mowa ciała, czyli gesty, mimika, zachowanie odległości między rozmówcami. W tym miejscu należy skupić się na sposobach prowadzenia rozmowy i stworzeniu właściwych warunków do rozmowy z mieszkańcem domu.
Oto kilka wskazówek:
- zwracaj się do mieszkańca w sposób łagodny, grzeczny;
•skupiaj się na głównym zagadnieniu;
• używaj krótkich i prostych zdań;
•upewnij się, czy mieszkaniec dobrze cię zrozumiał;
• daj podopiecznemu tyle czasu na odpowiedź, ile potrzebuje;
• swoją wypowiedź możesz wzmocnić przez gest, mimikę;
• gdy będziesz trzymał za rękę mieszkańca – może to pomóc mu w skupieniu uwagi na rozmowie z tobą, da poczucie bezpieczeństwa, troski o niego;
• nie zaprzeczaj, nie kłóć się z mieszkańcem, to tylko pogarsza sytuację;
• nie mów tonem rozkazującym, nie bądź protekcjonalny;
• nie rozmawiaj o mieszkańcu w jego obecności tak, jakby go przy tym nie było;
• unikaj rozmów przy głośnym telewizorze, radiu – to rozprasza;
• podczas rozmowy skup się na mieszkańcu, nie chodź, nie kręć się po pokoju,-nie rozmawiaj w przejściu, na korytarzu – okaż mu, że jest dla ciebie ważny;-nie narzucaj mieszkańcowi, co może, a czego nie może robić, lepiej podpowiedz, co jest w stanie zrobić i co jest dla niego bezpieczne. - PAMIĘTAJ ! -WAŻNE
- Należy zachować właściwe granice zbliżenia pracownika z mieszkańcem – granice w kontaktach, wzajemne zwracanie się do siebie, głównie dotyczy to zwracania się z szacunkiem i godnością tj. Pan…Pani…Skrócenie tego dystansu mówienie na “Ty “, narusza w przypadku osób starszych godność mieszkańca oraz może spowodować poważne zakłócenia w relacjach z nim.
- Źródło:
- -Reorganizacja Domów Pomocy Społecznej w oparciu o model duński Poradnik dla kadry zarządzającej placówkami opieki całodobowej Wydawnictwo sfinansowane ze środków Województwa Małopolskiego REGIONALNY OŚRODEK POLITYKI SPOŁECZNEJ KRAKÓW 2009
Komentarz praktyka:
W komunikowaniu się z mieszkańcami domu powstaje wiele problemów wynikających z różnych dysjunkcji organizmu naszych podopiecznych. Od prawidłowego komunikowania zależy w jaki sposób sygnalizowane przez mieszkańca potrzeby uda nam się zaspokoić. Jest to bardzo ważny aspekt naszej pracy. Poświecenie mieszkańcowi czasu na rozmowę porozumienie może przynieść same korzyści w naszej pracy. Poszanowanie godności ludzkiej to ważny aspekt, który może być naruszony w trakcie naszego kontaktu. Podopieczni bardzo cenią sobie czas poświęcony im na rozmowę, pozwala im to na samo oczyszczenie z nurtujących ich problemów, kiedy mieszkają sami w naszym domu a rodzina jest daleko. Dla nas rozmowa z mieszkańcem to czas zebrania informacji o nim, o jego problemach, bolączkach i niepokojach. Jak przystępujemy do rozmowy to miejmy na to czas, nie wolno zbywać mieszkańca. Pamiętajmy, że mimika twarzy, gesty i niekiedy zachowania osób nie mogących wyartykułować słów to także rozmowa, to chęć przekazania odczuć, niepokoju, lęku przez mieszkańca. Nie lekceważmy tego.
